اخبار دنیای صنعت

ترانکینگ یک مفهوم اساسی در شبکه است که امکان انتقال کارآمد سیگنال های متعدد را از طریق یک خط یا لینک واحد فراهم می کند. به طور گسترده در سیستم های ارتباطی مختلف از جمله شبکه های تلفن، پخش و شبکه های داده استفاده می شود. در این راهنمای جامع، انواع مختلف ترانک، کاربردهای آن و نقش آن در شبکه را بررسی خواهیم کرد.
ترانکینگ در شبکه های داده
در حوزه شبکه های داده، ترانکینگ به عنوان یک مکانیسم اساسی برای انتقال داده ها بین سوئیچ های شبکه یا روترها عمل می کند. ترانک در شبکه های داده را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: پورت های ترانک و ترانک پورت.
پورت های ترانک در مقابل پورت های دسترسی
در شبکه های داده، سوئیچ های شبکه و روترها با استفاده از پورت های ترانک برای ایجاد کانال های ارتباطی به یکدیگر متصل می شوند. پورت‌های Trunk برای انتقال داده‌ها از چندین شبکه محلی (LAN) یا شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) در یک اتصال واحد پیکربندی شده‌اند. آنها انتقال کارآمد داده ها را بین سوئیچ ها امکان پذیر می کنند و امکان ارتباط یکپارچه دستگاه های متصل به VLAN های مختلف را فراهم می کنند.
از سوی دیگر، پورت‌های دسترسی به گونه‌ای پیکربندی شده‌اند که یک پیوند اختصاصی به سرورها، روترها یا پایانه‌ها در یک VLAN ارائه کنند. پورت های دسترسی برای انتقال ترافیک داده ای استفاده می شود که با مقدار دسترسی VLAN از پیش تعیین شده مطابقت دارد. این پورت ها معمولاً برای اتصال دستگاه های کاربر نهایی مانند رایانه های شخصی و دستگاه های جانبی به یک VLAN خاص استفاده می شوند.
پورت های ترانک و پورت های دسترسی در مدیریت ترافیک داده ها متفاوت هستند. پورت های Trunk از یک فرآیند برچسب گذاری برای اضافه کردن برچسب های شناسایی ویژه به فریم های داده هنگام عبور از بین سوئیچ ها استفاده می کنند. این تگ‌ها به سوئیچ‌ها اجازه می‌دهند تا هر فریم را به VLAN مورد نظر خود در انتهای دیگر پیوند ترانک شده تحلیل و هدایت کنند. در مقابل، درگاه‌های دسترسی از برچسب‌گذاری استفاده نمی‌کنند، زیرا داده‌ها را منحصراً به یک VLAN خاص منتقل می‌کنند.
Trunking برای گسترش دسترسی VLAN
ترانکینگ همچنین گسترش دسترسی VLAN را در کل شبکه امکان پذیر می کند. این عمل که اغلب به عنوان تجمع پیوند از آن یاد می شود، شامل ترکیب چندین پیوند اترنت با هم می شود تا به عنوان یک پیوند منفرد و منطقی رفتار کنند. با جمع‌آوری پیوندها، سازمان‌ها می‌توانند پهنای باند را افزایش دهند، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش دهند و از اتصال یکپارچه برای VLANها در سراسر شبکه اطمینان حاصل کنند.
ترانکینگ برای افزونه VLAN توسط استانداردهای صنعتی مختلف، از جمله استاندارد IEEE 802.1aq و 802.1AX اداره می شود. این استانداردها روش‌هایی را برای تجمیع پیوندها و فعال‌سازی عملکرد ترانکینگ در هر دو انتهای ارسال و دریافت تعریف می‌کنند. با رعایت این استانداردها، سازمان ها می توانند از سازگاری و قابلیت همکاری در تجهیزات مختلف شبکه اطمینان حاصل کنند.
در بخش بعدی، نحوه پیکربندی ترانکینگ و نحوه عملکرد آن در ارتباط با VLAN ها را بررسی خواهیم کرد.
پیکربندی Trunking و VLAN
ترانکینگ و VLAN ها در مورد پیکربندی شبکه دست به دست هم می دهند. ترانکینگ به عنوان مکانیزم اصلی برای اتصال سوئیچ ها و ایجاد VLAN عمل می کند، که شبکه های منطقی هستند که داده ها را تقسیم بندی می کنند و ازدحام ترافیک پخش را کاهش می دهند. در این بخش به پیکربندی و عملکرد ترانکینگ با VLAN ها خواهیم پرداخت.
نحوه عملکرد VLAN Trunking
ترانک VLAN شامل استفاده از پورت های ترانک برای ارسال بسته های داده از VLAN های مختلف بین سوئیچ ها است. این پورت‌های ترانک سوئیچ‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند و به هر پورت اجازه می‌دهند به طور مستقل روی یک VLAN اختصاصی پیکربندی شوند. با جداسازی ترافیک بر اساس عضویت VLAN، سازمان ها می توانند به مدیریت و کنترل شبکه کارآمد دست یابند.
ترانکینگ VLAN به کپسوله‌سازی فریم‌های داده با تگ‌های ویژه در حین عبور از پیوند ترانک شده متکی است. استاندارد 802.1Q موسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) پروتکل محصورسازی فروشنده-اگنوستیک برای برچسب گذاری VLAN را توصیف می کند. هر فریم با یک شناسه VLAN برچسب گذاری شده است، که به سوئیچ ها اجازه می دهد فریم را شناسایی کرده و به VLAN مناسب در انتهای گیرنده پیوند ترانک شده هدایت کنند.
فرآیند برچسب گذاری تضمین می کند که فریم های داده از VLAN های مختلف می توانند همزیستی داشته باشند و از طریق یک پیوند فیزیکی منتقل شوند. در انتهای دریافت، سوئیچ‌ها تگ‌های VLAN را تجزیه و تحلیل می‌کنند تا VLAN مقصد را تعیین کرده و فریم‌ها را بر این اساس ارسال کنند. این امکان انتقال یکپارچه داده ها بین VLAN ها را فراهم می کند و ارتباطات کارآمد را در داخل شبکه امکان پذیر می کند.
در بخش بعدی، مزایا و چالش های مرتبط با ترانکینگ در شبکه را بررسی خواهیم کرد.
مزایا و چالش های ترانکینگ
ترانکینگ مزایای زیادی از نظر کارایی شبکه، استفاده از پهنای باند و مقیاس پذیری ارائه می دهد. با این حال، چالش های خاصی را نیز ارائه می دهد که سازمان ها باید به آنها رسیدگی کنند. بیایید مزایا و چالش های مرتبط با ترانک در شبکه را بررسی کنیم.
مزایای ترانکینگ
حداکثر پهنای باند: ترانکینگ امکان استفاده کارآمد از پهنای باند موجود را با ترکیب چندین سیگنال در یک لینک واحد فراهم می کند. این ظرفیت شبکه را به حداکثر می رساند و سرعت انتقال داده را افزایش می دهد.
بهبود کارایی شبکه: با تقسیم داده ها به VLAN و استفاده از ترانکینگ، سازمان ها می توانند ازدحام ترافیک پخش را کاهش دهند و کارایی کلی شبکه را بهبود بخشند. VLAN ها گروه بندی دستگاه هایی را که به طور مکرر با یکدیگر در ارتباط هستند را فعال می کنند و ترافیک غیر ضروری شبکه را کاهش می دهند.
مقیاس پذیری شبکه پیشرفته: ترانکینگ راه حلی مقیاس پذیر برای گسترش شبکه ارائه می دهد. 

ترانکینگ یک مفهوم اساسی در شبکه است که امکان انتقال کارآمد سیگنال های متعدد را از طریق یک خط یا لینک واحد فراهم می کند. به طور گسترده در سیستم های ارتباطی مختلف از جمله شبکه های تلفن، پخش و شبکه های داده استفاده می شود. در این راهنمای جامع، انواع مختلف ترانک، کاربردهای آن و نقش آن در شبکه را بررسی خواهیم کرد.
ترانک شبکه چیست؟
ترانک شبکه، در زمینه شبکه، به یک خط یا پیوند ارتباطی اطلاق می شود که برای حمل سیگنال های متعدد به طور همزمان طراحی شده است. این به عنوان وسیله ای برای دسترسی به شبکه بین دو نقطه عمل می کند که معمولاً مراکز سوئیچینگ را در یک سیستم ارتباطی متصل می کند. ترانک ها می توانند از سیم ها، کابل ها، رشته های فیبر نوری یا حتی یک لینک با ظرفیت بالا تشکیل شوند که سیگنال های متعددی را از طریق مالتی پلکس شدن حمل می کند.
ترانکینگ استفاده کارآمد از پهنای باند موجود را با ترکیب چندین سیگنال با هم امکان پذیر می کند. این اجازه می دهد تا انواع مختلف داده های ارتباطی مانند صدا، ویدئو و سیگنال های کنترلی را از طریق یک کابل یا پیوند فیزیکی منتقل کنید. ترانکینگ با به حداکثر رساندن پهنای باند موجود، کارایی و عملکرد سیستم های ارتباطی را افزایش می دهد.
انواع ترانک شبکه
ترانکینگ به روش های مختلفی در سیستم های ارتباطی مختلف اعمال می شود. بیایید برخی از انواع رایج ترانکینگ در شبکه را بررسی کنیم:
ترانکینگ در سیستم‌های تلفن: در حوزه سیستم‌های تلفن، ترانک از سیستم‌های تلفن آنالوگ سرچشمه می‌گیرد، که در آن چندین کاربر تلفن ثابت، چند مسیر ارتباطی را که از یک خط اصلی امتداد می‌یابند، به اشتراک می‌گذارند. امروزه ترانکینگ در سیستم های تلفن شامل اتصال گره های شبکه مانند صرافی های خصوصی (PBX) و دفاتر مرکزی از طریق لینک های ترانک است. این پیوندهای ترانک، مانند پیوندهای ترانک پروتکل شروع جلسه (SIP)، صدا را از طریق پروتکل اینترنت (VoIP) برای اتصال یک PBX به اینترنت فعال می کنند.
ترانکینگ در پخش: ترانکینگ همچنین در سیستم های پخش، به ویژه در سیستم های رادیویی ترانک دار استفاده می شود. این سیستم ها امکان اشتراک گذاری تعداد محدودی از کانال های فرکانس رادیویی را در میان گروه بزرگی از کاربران فراهم می کنند. با ادغام فرکانس ها و استفاده از تکرار کننده ها برای ارسال مجدد سیگنال ها، سیستم های رادیویی ترانک استفاده کارآمدتری از طیف رادیویی را فراهم می کنند.
ترانک در شبکه های داده: شبکه های داده از ترانک به دو روش اصلی استفاده می کنند: پورت های ترانک و ترانک پورت. پورت های Trunk برای انتقال داده ها از چندین شبکه محلی (LAN) یا شبکه های محلی مجازی (VLAN) در یک اتصال واحد بین سوئیچ های شبکه یا روترها استفاده می شوند. از سوی دیگر، پورت ترانک شامل پیوند یا تجمیع چندین لینک فیزیکی برای ایجاد یک لینک منطقی با ظرفیت بالاتر و قابل اعتمادتر است.
در بخش های بعدی، هر نوع ترانکینگ را با جزئیات بیشتری بررسی خواهیم کرد.
ترانکینگ در سیستم های تلفن
ترانکینگ برای مدت طولانی یکی از اجزای حیاتی سیستم های تلفن بوده است که امکان انتقال موثر سیگنال های صوتی و داده ها را فراهم می کند. در روزهای اولیه سیستم های تلفن آنالوگ، ترانکینگ به اشتراک گذاری مسیرهای ارتباطی بین چندین کاربر تلفن ثابت اشاره داشت. با این حال، با ظهور فن آوری های دیجیتال، ترانک در سیستم های تلفن به طور قابل توجهی تکامل یافته است.
امروزه ترانکینگ در سیستم های تلفن شامل اتصال گره های مختلف شبکه مانند صرافی های خصوصی (PBX) و دفاتر مرکزی است. این گره های شبکه برای ایجاد کانال های ارتباطی بین آنها به پیوندهای ترانک متکی هستند. یکی از فناوری های محبوبی که برای ترانکینگ در سیستم های تلفن استفاده می شود، ترانکینگ Session Initiation Protocol (SIP) است.
ترانکینگ پروتکل شروع جلسه SIP
SIP trunking یک فناوری است که صدا را از طریق پروتکل اینترنت (VoIP) قادر می سازد تا یک سیستم PBX را به اینترنت متصل کند. این به عنوان یک نمونه مجازی از خطوط تلفن آنالوگ عمل می کند و امکان اتصال تعداد نامحدودی از کانال ها را به یک سیستم PBX می دهد. با ترانکینگ SIP، کسب‌وکارها می‌توانند تماس‌های بین‌المللی و بین‌المللی را از طریق اینترنت برقرار کنند و از صرفه‌جویی در هزینه و انعطاف‌پذیری VoIP استفاده کنند.
برای اطمینان از کیفیت صدای مطلوب، ترانک SIP نیاز به پیکربندی تنظیمات کیفیت خدمات QoSدارد. QoS برای جلوگیری از کاهش کیفیت تماس، ترافیک صوتی را به فعالیت‌های فشرده داده، مانند دانلود یا پخش محتوا، اولویت می‌دهد. با پیاده سازی SIP trunking، سازمان ها می توانند سیستم های تلفن خود را ساده کنند، هزینه ها را کاهش دهند و به ویژگی ها و قابلیت های پیشرفته دسترسی پیدا کنند.
ترانک در صدا و سیما
ترانکینگ همچنین نقش مهمی در سیستم های پخش، به ویژه در سیستم های رادیویی ترانک دار دارد. این سیستم ها امکان اشتراک گذاری تعداد محدودی از کانال های فرکانس رادیویی را در میان گروه بزرگی از کاربران فراهم می کند و استفاده کارآمدتری از طیف رادیویی را فراهم می کند.
در یک سیستم رادیویی ترانک، از دسته ای از فرکانس های پخش برای جا دادن چندین کاربر استفاده می شود. به جای تخصیص یک فرکانس خاص به هر کاربر یا گروه، سیستم های رادیویی ترانک شده به صورت پویا فرکانس ها را بر اساس تقاضا تخصیص می دهند. با ادغام فرکانس ها و استفاده از الگوریتم های پیچیده کامپیوتری، سیستم های رادیویی ترانک شده استفاده کارآمد از منابع طیف موجود را تضمین می کنند.
سیستم‌های رادیویی Trunked از تکرارکننده‌ها برای ارسال مجدد سیگنال‌ها و گسترش پوشش به یک منطقه وسیع‌تر استفاده می‌کنند. این تکرار کننده‌ها سیگنال‌هایی را از کاربران دریافت می‌کنند و به سایر کاربران داخل سیستم ارسال می‌کنند. با استفاده از ترانکینگ، سازمان های پخش می توانند استفاده خود از r را بهینه کنند